“Kali i Trojës” i Izraelit dhe Thembra e Akilit e Hezbollahut

Mossad, sipas raportimeve në mediat ndërkombëtare, krijoi me saktësi planin me të cilin arriti goditjen e dyfishtë ndaj Hezbollahut në Liban, “goditjen e shekullit”, siç është përshkruar.

Ai bëri dhe i shiti (nëpërmjet kompanive të frontit) armikut armën me të cilën më në fund i vrau, pajisje të thjeshta për komunikim të brendshëm, që në fakt ishin bomba vrasëse.

Sipas agjentëve që kanë folur në mënyrë anonime për mediat ndërkombëtare, operacioni ishte planifikuar prej muajsh, nëse jo vitesh.

Nuk ishte një “sabotazh klasik”, siç u tha fillimisht. Izraelit nuk iu desh të “hakonte” pajisjet e Hezbollahut. Ai thjesht i ndërtoi ato bazuar në një dizajn që duket si diçka nga një triller fantastiko-shkencor.

Hezbollahu investoi në sinjalizues dhe pajisje të tjera të thjeshta që konsiderohen teknologjikisht të vjetruara. Informacioni arriti në Izrael, i cili dyshohet se ekzekutoi planin që e zhyti Libanin në kaos.

Ditë kaosi

Më shumë se 30 njerëz kanë vdekur, ndërsa mijëra të tjerë janë gjymtuar, verbuar dhe plagosur, shumë prej tyre rëndë, pas dy raundeve të shpërthimeve në pajisjet e komunikimit në të gjithë Libanin të martën dhe të mërkurën.

Disa nga të vdekurit dhe të plagosurit ishin anëtarë të Hezbollahut, por jo të gjithë, katër fëmijë u vranë gjithashtu nga shpërthimet.

Gjatë raundit të dytë të sulmeve të djeshme, këtë herë përmes bombave me valë, 20 persona u vranë dhe të paktën 450 u plagosën, sipas Ministrisë së Shëndetësisë libaneze.

Vala e dytë e shpërthimeve goditi një turmë të madhe që ishte mbledhur për funeralin e katër viktimave të jë ditë më parë.

Ambulancat u përpoqën të arrinin të plagosurit, ndërsa kalimtarët shikonin të tmerruar këdo që përdorte një telefon, sipas raporteve në BBC.

Të martën, zhurmat filluan të kumbojnë pak pas orës 15:30 në Liban, duke paralajmëruar anëtarët e Hezbollahut për një mesazh nga udhëheqja.

Por nuk ishte lidershipi. Mesazhi ishte dërguar nga armiku dhe brenda pak sekondash pati shpërthime dhe britma dhimbjeje dhe paniku në rrugë, dyqane dhe shtëpi në të gjithë Libanin.

Disa gramë eksploziv të fshehur në pajisje ishin të mjaftueshme për të hedhur njerëzit nga motoçikletat, ndërsa të tjerët u rrëzuan në supermarkete dhe dyqane me tym të dukshëm nga xhepat e tyre, sipas raportimeve.

Dy kompani me bazë në Tajvan dhe Hungari akuzohen për prodhimin e pajisjesve, por të dyja kanë mohuar çdo përgjegjësi.

Izraeli as e ka konfirmuar dhe as mohuar rolin e tij në sulm. Por 12 zyrtarë aktualë dhe ish-zyrtarë të mbrojtjes dhe inteligjencës që folën për New York Times thonë se  izraelitët e orkestruan atë.

Shpërthimet e zhurmave dhe telekomandave ishin goditja e fundit në një konflikt dhjetëvjeçar midis Izraelit dhe Hezbollahut të Libanit. Tensionet mes tyre u përshkallëzuan pas fillimit të luftës në Rripin e Gazës .

Teknologjia e sofistikuar konsiderohet “thembra e Akilit” e organizatave të mbështetura nga Irani si Hezbollahu. Në vitin 2020, Izraeli vrau shkencëtarin kryesor bërthamor të Iranit duke përdorur një robot të kontrolluar nga distanca nëpërmjet satelitit.

Izraeli është përpjekur gjithashtu të pengojë zhvillimin e programit bërthamor të Iranit duke përdorur metoda hakerimi. Përveç kësaj, ai ka vrarë zyrtarë të lartë të Hezbollahut në sulme të synuara.

Udhëheqësi i organizatës, Hassan Nasrallah, mendonte se meqenëse Izraeli po përdorte mjete të avancuara teknologjike, Hezbollahu duhet të kthehej në mënyrat e vjetra për arsye sigurie. Ishte e qartë, kishte thënë  Nasrallah, se Izraeli po përdorte rrjetet e telefonisë celulare për të gjurmuar vendndodhjet e anëtarëve të organizatës.

“Ju më pyesni se ku është agjenti,” u tha Nasrallah ndjekësve të tij në një fjalim televiziv në shkurt.

“Unë po ju them se agjent është telefoni në duart tuaja, në duart e gruas tuaj dhe në duart e fëmijëve tuaj ”, kishte shtuar ai.

Kompanitë fantazmë

Edhe përpara se Nasrallah të vendoste të kalonte në përdorimin e gjerë të sinjalizuesve, Izraeli duket se ka zbatuar një plan për të krijuar një kompani frontale që do të shfaqej si një prodhues ndërkombëtar i pajisjeve të komunikimit.

BAC Consulting, një kompani me bazë në Hungari, u kontraktua për të prodhuar pajisje në emër të Gold Apollo të Tajvanit. Në fakt, operacioni i tyre ishte pjesë e planit izraelit, sipas tre oficerëve të inteligjencës të cituar nga NYT.

Ata gjithashtu raportuan se të paktën dy kompani të tjera të përparme u krijuan për të mbuluar identitetin e vërtetë të krijuesve të zhurmave, përkatësisht zyrtarëve të inteligjencës izraelite.

BAC punonte me klientë të vegjël, për të cilët prodhonte sinjalizues të thjeshtë. Megjithatë, i vetmi klient që kishte rëndësi ishte Hezbollahu, dhe në emër të tyre ai po ndërtonte pajisje që nuk ishin të zakonshme.

Ato u prodhuan veçmas dhe përmbanin bateri të eksplozivit PETN, sipas tre oficerëve të inteligjencës që folën me NYT.

Sipas tre zyrtarëve të inteligjencës, Izraeli kishte investuar miliona në zhvillimin e kësaj teknologjie dhe fjalët ishin përhapur mes Hezbollahut dhe aleatëve të tij se asnjë komunikim celular, madje edhe aplikacione të koduara të mesazheve, nuk ishin më të sigurta.

Nasrallah jo vetëm që ndaloi telefonat celularë nga takimet e drejtuesve të Hezbollahut, ai urdhëroi që detajet e lëvizjeve dhe planeve të organizatës të mos ndahen kurrë përmes telefonave celularë, thanë tre zyrtarë të inteligjencës.

Operativëve të Hezbollahut iu kërkua të mbanin granatahedhës gjatë gjithë kohës dhe, në rast lufte, pajisjet do të përdoreshin për të udhëzuar luftëtarët se ku të lëviznin.

Gjatë verës, dërgesat e sinjalizuesve në Liban u rritën, me mijëra që erdhën në vend dhe iu shpërndanë operativëve të Hezbollahut dhe bashkëpunëtorëve të tyre, sipas dy zyrtarëve të inteligjencës amerikane.

Duke shtypur “butonin”

Për Hezbollahun, ishte një masë mbrojtëse paraprake. Në të kundërt, në Izrael zyrtarët e inteligjencës iu referuan sinjalizuesve si “butona” që duhet të shtypen kur të ishte momenti i duhur.

Gjë që ata menduan se kishte ndodhur këtë javë.

Duke folur në kabinetin e sigurisë të dielën, kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu tha se do të bënte gjithçka që është e nevojshme për të lejuar që më shumë se 70,000 izraelitë të dëbuar nga shtëpitë e tyre nga përleshjet me Hezbollahun të kthehen.

Ata nuk mund të kthehen, tha Netanyahu, pa një “ndryshim thelbësor në situatën e sigurisë në veri “, sipas një deklarate nga zyra e kryeministrit. Të martën është dhënë urdhri për aktivizimin e sinjalizuesve.

Për t’i shpërthyer ato, sipas zyrtarëve të inteligjencës dhe mbrojtjes, Izraeli aktivizoi shpërthimet.

Disa sekonda më vonë, Libani u zhyt në kaos me mijëra të plagosur që përmbytën spitalet.

Me “bombën” në xhep

Dje, e mërkurë, teksa mijëra njerëz ishin mbledhur në periferinë jugore të Bejrutit për funeralin e viktimave të shpërthimeve të mëparshme, ka nisur sërish një valë e re shpërthimesh.

Në panik, turma vrapoi në rrugë dhe kërkoi strehim në ndërtesat përreth. Shumë kishin frikë se telefoni i tyre ose i dikujt afër tyre mund të shpërthente.

“Fike telefonin!”, bërtitën disa. “Hiqni baterinë!”

Saktësisht se si Izraeli arriti të kryejë operacionin, dhe nëse ai ka përfunduar, mbetet e paqartë.

Një këshilltar i drejtorisë së inteligjencës ushtarake të Izraelit dhe një ish-zyrtar i lartë në Shin Bet, agjencia e sigurisë së brendshme të vendit, i cili foli për Washington Post, megjithatë, tha se pasi të përfundojë përgatitja e një plani të tillë, koha për të vepruar është e kufizuar.

Ish-zyrtarë të tjerë të inteligjencës izraelite thanë gjithashtu se operacione të tilla, të cilat kërkojnë muaj, nëse jo vite, përgatitje, kanë një afat të shkurtër ruajtjeje pasi të “vihen në lëvizje”.

Në rastin e bombave me sinjalizues, vendimi i Hezbollahut për të kaluar në pajisje të teknologjisë më të ulët që i konsideronte më të sigurta mund të ketë një datë skadimi.

Ndoshta ishte një “dritare” e mundësive për shërbimet izraelite, përpara se organizata libaneze të kthehej në mjete të tjera të komunikimit të brendshëm.

Koha ndërmjet planifikimit dhe shtypjes së butonit është minimale, siç thonë ekspertët.

Pse tani?

Në çdo rast, operacioni mund të jetë “boria e parë” e një konflikti në shkallë të plot , siç vërejnë analistët ndërkombëtarë, ose një paralajmërim për Hezbollahun për kostot e mundshme të një konfrontimi të tillë.

“Ne jemi në fillimin e një faze të re të luftës ,” i tha ministri izraelit i mbrojtjes Yoav Gallad dje ushtrisë izraelite nga një bazë ajrore në Haifa, duke shtuar se “qendra e gravitetit po lëviz në veri,” në kufirin me Libanin.

Nëse Izraeli po kërkon të dërgojë një mesazh, pyetja “pse tani?”, nëse është vërtet i interesuar të parandalojë një luftë më të gjerë, mbetet.

Java e kaluar ka qenë e trazuar për qeverinë izraelite, pasi raportet janë shtuar se Netanyahu po kërkon të zëvendësojë Gallant pas muajsh fërkimesh mbi strategjinë e luftës dhe javësh protestash që kërkonin një marrëveshje armëpushimi dhe lirimin e pengjeve.

Gallant i bëri presion publikisht Netanyahut që të binte dakord për një armëpushim në Gaza , i cili do të lejonte ushtrinë të kthente vëmendjen e saj të plotë drejt Libanit.

Cilatdo qofshin synimet fillestare të Izraelit përpara se të fillonte sulmin, qeveria tani do të përballet me presion të brendshëm në rritje për të kapur momentin dhe për të goditur Hezbollahun ndërkohë që ai është në rënie, thanë analistët e cituar nga WP, duke rritur ndjeshëm rrezikun e përshkallëzimit rajonal, pavarësisht përpjekjeve të Perëndimit.

Siç tha Sekretari i Shtetit i Shteteve të Bashkuara, Anthony Blinken, duke komentuar sulmin e Hezbollahut, “sa herë që bëhet përparim, ndodh një ngjarje që rrezikon negociatat e armëpushimit.” OKB dhe BE  gjithashtu dënuan sulmin me bomba kundër Hezbollahut. /vizioplus.tv