Vdekja e Yahya Sinwar goditje e rëndë për Hamasin, por jo fundi i luftës

BBC

Vrasja e Yahya Sinwar është fitorja më e madhe e Izraelit deri më tani në luftën kundër Hamasit në Gaza.

Vdekja e tij është një goditje e rëndë për Hamasin, organizatën që ai e ktheu në një forcë luftarake që i shkaktoi shtetit të Izraelit disfatën më të madhe në historinë e tij.

Ai nuk u vra në një operacion të planifikuar të forcave speciale, por në një sulm të rastësishëm nga forcat izraelite në Rafah në Gazën jugore.

Një foto e marrë në vendngjarje tregon Sinwar, i veshur me veshje luftarake, i shtrirë i vdekur në rrënojat e një ndërtese që u godit nga një predhë.

Benjamin Netanyahu, kryeministri i Izraelit, lavdëroi ushtarët dhe e bëri të qartë se sado e madhe të jetë kjo fitore, nuk është fundi i luftës.

“Sot e bëmë të qartë edhe një herë se çfarë ndodh me ata që na dëmtojnë, sot i treguam edhe një herë botës fitoren e së mirës mbi të keqen.

Por lufta, të dashurit e mi, ende nuk ka mbaruar, është e vështirë dhe po na kushton shtrenjtë. Sfidat e mëdha janë ende përpara nesh. Ne kemi nevojë për qëndrueshmëri, unitet, guxim dhe qëndrueshmëri. Së bashku do të luftojmë dhe me ndihmën e Zotit – së bashku do të fitojmë”, tha ai.

Netanyahu dhe pjesa dërrmuese e izraelitëve që mbështesin luftën në Gaza kishin nevojë për një fitore.

Kryeministri i ka përsëritur shumë herë qëllimet e tij të luftës – shkatërrimin e Hamasit si forcë ushtarake dhe politike dhe sjelljen e pengjeve në shtëpi.

Asnjëra nuk është arritur, pavarësisht një viti lufte që ka vrarë të paktën 42,000 palestinezë dhe ka lënë pjesën më të madhe të Gazës në gërmadha.

Por pengjet e mbetura nuk janë të lirë dhe Hamasi po lufton dhe ndonjëherë po vret trupat izraelite.

Vrasja e Sinwarit ishte fitorja që donte Izraeli. Por derisa Netanyahu të mund të pretendojë se qëllimet e tjera të luftës janë realizuar, lufta, siç thotë ai, do të vazhdojë.

Yahya Sinwar lindi në vitin 1962 në një kamp refugjatësh në Khan Younis në Rripin e Gazës. Ai ishte pesë vjeç kur Izraeli u pushtua nga Egjipti në luftën e Lindjes së Mesme të vitit 1967.

Familja e tij ishte në mesin e më shumë se 700,000 palestinezëve që u larguan ose u dëbuan nga shtëpitë e tyre nga forcat izraelite në luftën e vitit 1948, në të cilën Izraeli fitoi pavarësinë e tij.

Familja e tij vinte nga qyteti i njohur tani si Ashkelon, i cili është afër kufirit verior të Rripit të Gazës.

Në të 20-at e tij, ai u dënua nga Izraeli për vrasjen e katër informatorëve palestinezë. Gjatë 22 viteve në burg, ai mësoi hebraisht, studioi armikun e tij dhe besonte se ai punonte si t’i luftonte ata. Koha e tij në burg nënkuptonte gjithashtu se Izraeli kishte të dhënat e tij dentare dhe një mostër të ADN-së së tij, që do të thoshte se ata mund të identifikonin trupin e tij.

Sinwar u lirua si një nga më shumë se 1000 të burgosurit palestinezë që u shkëmbyen në vitin 2011 me një ushtar të vetëm izraelit, Gilad Shalit.

Më 7 tetor të vitit të kaluar, në një seri sulmesh të planifikuara me përpikëri, Sinwar dhe njerëzit e tij shkaktuan humbjen më të keqe të Izraelit – dhe një traumë kolektive që ende ndihet thellë.

Vrasja e rreth 1200 izraelitëve, marrja e pengjeve dhe festimet e armiqve të tyre kujtuan për shumë izraelitë holokaustin nazist.

Përvoja e vetë Sinwar-it në një shkëmbim të burgosurish duhet ta ketë bindur atë për vlerën dhe fuqinë e marrjes së pengjeve.

Në Tel Aviv familjet e 101 pengjeve të mbetura në Gaza – Izraeli thotë se gjysma e tyre mund të jenë tashmë të vdekur – u mblodhën në sheshin në të cilin ata janë mbledhur për një vit, duke i kërkuar qeverisë izraelite të nisë negociata të reja për të kthyer njerëzit e tyre në shtëpi.

Einav Zangauker, nëna e pengut Matan Zangauker i bëri thirrje kryeministrit:

“Netanyahu, mos i varros pengjet. Dil tani te ndërmjetësit dhe te publiku dhe bëj një nismë të re izraelite.

Për Matanin tim dhe pengjet e mbetura në tunele, koha ka mbaruar. Tani bëni një marrëveshje!

Nëse Netanyahu nuk e shfrytëzon këtë moment dhe nuk ngrihet tani për të paraqitur një iniciativë të re izraelite – edhe në kurriz të përfundimit të luftës – do të thotë se ai ka vendosur të braktisë pengjet në një përpjekje për të zgjatur luftën dhe forcuar sundimin e tij. Ne nuk do të dorëzohemi derisa të gjithë të kthehen”, tha ajo.

Shumë izraelitë besojnë se Netanyahu dëshiron të zgjasë luftën në Gaza për të shtyrë ditën e llogaridhënies për pjesën e tij të dështimeve të sigurisë që lejuan Sinwar dhe njerëzit e tij të depërtojnë në Izrael dhe për të shtyrë ndoshta për një kohë të pacaktuar rifillimin e gjyqit të tij për akuzat për korrupsion të rëndë.

Ai i mohon këto akuza, duke këmbëngulur se vetëm ajo që ai e quan ‘fitore totale’ në Gaza mbi Hamasin do të rivendosë sigurinë izraelite.

Ashtu si organizatat e tjera të lajmeve, Izraeli nuk e lejon BBC-në të kalojë në Gaza, përveçse në udhëtime të rralla, të mbikëqyrura nga ushtria.

Në rrënojat e Khan Yunis, vendlindja e Sinwar, palestinezët e intervistuar për BBC nga profesionistë të pavarur vendas të besuar ishin sfidues. Ata thanë se lufta do të vazhdojë.

“Kjo luftë nuk varet nga Sinwar, Haniyeh, apo Mishal, as nga ndonjë udhëheqës apo zyrtar”, tha Dr Ramadan Faris.

“Është një luftë shfarosjeje kundër popullit palestinez, siç e dimë dhe e kuptojmë të gjithë. Çështja është shumë më e madhe se Sinwar apo kushdo tjetër.”

Adnan Ashur tha se disa njerëz ishin të trishtuar dhe të tjerë ishin indiferentë për Sinwar.

“Ata nuk kërkojnë vetëm tokat tona. Ata duan të gjithë Lindjen e Mesme. Ata po luftojnë në Liban, Siri dhe Jemen… Kjo është një luftë mes nesh dhe hebrenjve që nga viti 1919, mbi 100 vjet.”

Ai u pyet nëse vdekja e Sinwar do të ndikonte te Hamasi.

“Shpresoj që jo, dashtë Zoti. Më lejoni të shpjegoj: Hamasi nuk është vetëm Sinwar… Është kauza e një populli.”

Lufta vazhdon në Gaza. Njëzet e pesë palestinezë u vranë në një bastisje në veri të Gazës. Izraeli tha se goditi një qendër komanduese të Hamasit. Mjekët në spitalin lokal thanë se numri i të plagosurve që ata trajtuan ishin civilë.

Parashutat e ndihmave rifilluan pasi amerikanët thanë se Izraeli duhej të lejonte më shumë ushqime dhe ndihma.

Çdo lider i Hamasit që nga vitet 1990 është vrarë nga Izraeli, por gjithmonë ka pasur një pasardhës. Ndërsa Izraeli feston vrasjen e Sinwar, Hamasi ka ende pengjet e tij dhe ende po lufton.

Përktheu Klodjana Agaj

/Vizionplus.tv