Lumturia në punë: A është vërtet e nevojshme? Ndikimi i pozitivitetit toksik në jetën tonë

Sa utopike është të jesh i lumtur në zyrë, si e di nëse je i pakënaqur në punë dhe çfarë mund të bësh për këtë?

“Zgjidh një profesion që të pëlqen dhe nuk do të të duhet të punosh më në jetën tënde”, thotë një shprehje gjerësisht e njohur që shumëkush ia atribuon Konfucit, ndonëse nuk konfirmohet se i përket mendimtarit dhe filozofit kinez. Pavarësisht nga burimi, sa të vërteta ka në këtë citat? A nuk sjell lumturi në fund të fundit përkushtimi ndaj punës? A është e vërtetë që punonjësi është pjesë e një familjeje të madhe apo është një iluzion apo akoma më keq rezultat i sjelljes manipuluese të eprorëve? A mund të ndodhë që kjo marrëdhënie, që për shumë mund të jetë më e gjata, nuk është aq idilike, të paktën si në fillim, por mund të zbulohet të jetë kurthi më i madh i jetës sonë?

Gazetarja dhe autorja amerikane Sarah Jaffe në librin e saj “Work Won’t Love You Back: How Devotion to Our Jobs Keeps Us Exploited, Exhausted and Alone” shpjegon se duke ndjekur logjikën e shprehjes së mësipërme, punonjësi kthehet në një “punëtor human”, si mësuesit, të cilët mund të durojnë kushte të vështira pune, madje edhe trajtime të padrejta, paga të ulëta apo orë të gjata, sepse i duan nxënësit e tyre. Një qasje e tillë, veçanërisht nga punëtorët me paga të ulëta, mund të intensifikojë ndjenjën e padrejtësisë, pasi punonjësi mund të konsiderohet mosmirënjohës nëse i kërkon të drejtat e tij. Argumenti është se ai ka arritur të ketë “punën e ëndrrave”, ndaj nuk duhet të kërkojë, por të punojë për pasionin e tij.

Autori flet për një “recetë shfrytëzimi” dhe një “tirani të re të punës” në të cilën punonjësi pranon me kënaqësi, duke lejuar që puna t’i “pushtojë” tërë jetën. Si anëtar i një familjeje dhe duke qenë se ka privilegjin të bëjë atë që do, atëherë duhet të jetë i gatshëm të bëjë sakrifica: Të pranojë një pagë shumë më të ulët se arsimi, kualifikimet dhe përvojën e tij, t’i kërkohet të punojë më shumë se orët e përcaktuara, si dheduron sjellje nënçmuese nga eprorët.
Me pak fjalë, rrëfimi i viteve të fundit, sipas të cilit duhet të jesh jo vetëm i kënaqur, por edhe i lumtur pavarësisht rrethanave, vetëm sepse po bën punën që ke dashur ose më thjesht sepse ke arritur të punësohesh diku, ndërsa mijëra të tjerë janë të papunë, ‘shtrembëron’ aftësinë e njerëzve për t’u përballur me të vërtetën: Puna nuk është familje dhe nuk ka pse të jetë.

Sindroma e Stokholmit
Kjo i çon njerëzit kreativë dhe dinamikë drejt punëtorëve të rraskapitur, të stresuar, pa “jetë jashtë pune”, me një celular që është bërë zgjatimi i dorës së tyre për të kontrolluar emailet, për të konfirmuar takimet dhe për të marrë pjesë në telefonata.

Të shfrytëzuar, por të pashpresë e të dashuruar me zyrën. Me pak fjalë, si sindroma e Stokholmit.
Sipas një sondazhi të institutit amerikan Peë Research Center, gjysma e punëtorëve amerikanë thonë se janë jashtëzakonisht ose shumë të kënaqur me punën e tyre, por relativisht pak mendojnë të njëjtën gjë për pagat dhe mundësitë e tyre për avancim, dhe akoma më pak janë përqindjet e ata që shprehin kënaqësi me mundësinë e trajnimit dhe zhvillimit të aftësive. Një vit më parë, sipas një sondazhi të Gallup, më shumë se 80% e amerikanëve ishin të pakënaqur me mënyrën se si po shkonin gjërat në të gjitha fushat, në punë dhe më gjerë.

“Dorëheqja e madhe”
Nuk është rastësi që pandemia pa një eksod të madh nga vendet e punës, “Dorëheqja e Madhe”, sipas një termi të shpikur nga Anthony Klotz, asokohe profesor i asociuar i menaxhimit në Universitetin A&M të Teksasit, për të kapur trendin e koha në SHBA: Në total, në vitin 2021, 47 milionë njerëz lanë punën e tyre dhe në vitin 2022 50 milionë të tjerë u larguan, sipas të dhënave nga Byroja e Statistikave të Punës në SHBA.
“Dorëheqja e Madhe” ishte e paprecedentë, duke shkaktuar një klimë pasigurie. Ekonomistët tani pohojnë se është një gjë e së kaluarës, por a është me të vërtetë?

Një vështrim në treg mund të dekurajojë ata që “flirtojnë” me dorëheqjen, në një kohë kur frika qëndron për pasojat e inteligjencës artificiale në punë, por edhe sot nuk janë të paktë ata që duan të rrezikojnë. Sipas CNBC, në SHBA, pothuajse gjysma e profesionistëve (46%) thonë se po mendojnë të lënë duhanin në vitin 2024. Përqindja tejkalon 40% që thanë të njëjtën gjë përpara “Dorëheqjes së Madhe”, siç zbulon hulumtimi i Microsoft dhe LinkedIn në një kampion prej 30,000 personash nga 31 vende midis shkurtit dhe marsit 2024.
Në mënyrë të veçantë, LinkedIn ka parë një rritje prej 14% në aplikimet për punë për çdo postim pune që nga vjeshta e kaluar, me 85% të punonjësve që thonë se planifikojnë të kërkojnë një pozicion të ri në 2024 .

Pra, kur, sipas narrativës, qëllimi kryesor është të jesh i lumtur vetëm sepse punon, kjo mund të çojë në probleme. Siç raporton Forbes, një prej tyre është pozitiviteti toksik: punonjësi e shtyn veten të ndihet i lumtur kur nuk është, gjë që çon në rritjen e ankthit dhe stresit dhe një tendosje në shëndetin mendor dhe fizik.
Pra, qëllimi nuk është aq shumë lumturia, por kuptimi që ka puna për dikë. Çfarë është e rëndësishme për ju në punë? A kontribuon pozitivisht në shoqëri? Nëse puna merr kuptim dhe qëllim, atëherë siç thekson revista amerikane, do të ndiheni se keni një mision dhe automatikisht puna nuk do të duket si punë e përditshme. Të ndiheni të kënaqur do të përmirësojë jo vetëm performancën tuaj, por edhe shëndetin tuaj.

Nëse keni parasysh që një person mesatarisht shpenzon 90 mijë orë në punë gjatë jetës së tij, me një jetëgjatësi mesatare prej 71.5 vitesh, atëherë e vetmja gjë e sigurt është se koha e kaluar në zyrë nuk duhet të jetë e patolerueshme. Dhe ndërsa shumë e mendojnë lumturinë si një ditë të shkujdesur në plazh me një pije në dorë, lumturia është një kombinim i kënaqësisë dhe qëllimit.

Cilat janë efektet shëndetësore
Nëse nuk jeni të kënaqur me punën tuaj, efektet shëndetësore mund të jenë të shumta. Sipas një studimi të Universitetit Shtetëror të Ohajos, ata që janë të pakënaqur ka të ngjarë të përballen me probleme të përqendrimit, të vuajnë nga çrregullime të gjumit, ankth të manifestuar apo edhe depresion, ndërkohë që mund të kenë vështirësi në menaxhimin e marrëdhënieve të tyre personale.
Jeni të lumtur në punë?
-A vazhdoni të shikoni orën tuaj dhe pyesni veten pse orët po kalojnë ngadalë?
-A kthehesh në shtëpi e stresuar dhe e shqetësuar për të nesërmen në punë?
-A jeni duke menduar vazhdimisht se çfarë duhet të bëni në zyrë?
– A është e hëna një nga ditët më të vështira të javës?
-Ndiheni të frustruar?
-Nuk “ja kaloni” këndshëm me eprorët apo kolegët?
Nëse ndonjë nga sa më sipër është e vërtetë, atëherë duhet të vlerësoni se çfarë mund të bëni për të përmirësuar kushtet tuaja të punës.